Ίκερ Κασίγιας;Δεν νομίζω ότι ο πατέρας μου είχε ελπίδες ότι θα γίνω επαγγελματίας. |
 |
 |
 |
| Wednesday, 18 January 2012 13:11 | Συντάχθηκε απο τον/την sports-academies team |
|
Η εξομολόγηση ενός Σούπερ στάρ.... Κάποτε έκανα μια διαφημιστική καμπάνια για την οποία είχαμε διαλέξει το σλόγκαν : «Δεν είμαι «σούπερσταρ», είμαι από τη Μόστολες!». Εκεί γεννήθηκα. Αυτή η μικρή πόλη στα προάστια της Μαδρίτης, είναι ο τόπος καταγωγής μου. Ταυτίζομαι με τη Μόστολες: εκεί γεννήθηκα και μεγάλωσα, εκεί πήγα σχολείο. Η Μόστολες βρίσκεται περίπου 20 χλμ. έξω από τη Μαδρίτη και ως ένα βαθμό έχει το βλέμμα της στραμμένο στην πρωτεύουσα. Μπορείς να βρεθείς στη Μαδρίτη σε 15 με 20 λεπτά το πολύ. Δεν ήταν πάντα έτσι : η επικοινωνία και οι μεταφορές έχουν αναπτυχθεί πολύ. Όπως και όλα τ’ άλλα απ’ όταν ήμουν παιδί. Όταν μεγάλωνα, για παράδειγμα, δεν υπήρχαν οι τωρινές υποδομές για να παίζουν ποδόσφαιρο τα παιδιά. Σήμερα υπάρχουν ακαδημίες ποδοσφαίρου και κάποια καταπληκτικά γήπεδα με τεχνητό γρασίδι. Έγινε τεράστια προσπάθεια για να αρχίσουν τα παιδιά να παίζουν ποδόσφαιρο και να έχουν βοήθεια στο ξεκίνημα τους σ’ αυτό το άθλημα. Παλιότερα όμως, παίζαμε στο χώμα, στο χαλίκι , ή στο τσιμέντο. Έπαιζα στο δρόμο, στο πάρκο, στο σχολείο. Δεν είχα το είδος της οργανωμένης ενασχόλησης με το ποδόσφαιρο που υπάρχει τώρα. Παρ’ ότι πιστεύω ότι όλα αυτά που έχουν γίνει σήμερα είναι εκπληκτικά, δεν νιώθω ότι στερήθηκα κάτι. Πραγματικά λάτρευα να παίζω ποδόσφαιρο όταν ήμουν παιδί.
Συνηθίζαμε να πηγαίνουμε στο πάρκο κοντά στην πολυκατοικία που έμενα. Κανονίζαμε αγώνες με τα παιδιά από τη διπλανή πολυκατοικία. Πόρτα εναντίον Πόρτας. Και παίζαμε σαν να ήταν Τελικός Ευρωπαϊκού Κυπέλλου. Όλοι δίναμε τα πάντα για να κερδίσουμε. Δεν επιλέγαμε ομάδα, δεν στοιχιζόμαστε με στόχο να επιλεχτούμε, αντίθετα, σχεδόν πάντα παίζαμε με τους φίλους μας. Ψάχναμε άλλες παρέες για να παίξουμε εναντίον τους. Ακόμη βλέπω κάποια από εκείνα τα παιδιά. Οι παιδικοί μου φίλοι είναι όλοι άτομα που παίζαμε μαζί ποδόσφαιρο. Ακόμη λατρεύουμε το παιχνίδι αλλά όταν συναντιόμαστε τώρα πια, δεν μιλάμε τόσο για το ποδόσφαιρο: μιλάμε για άλλα πράγματα.
Δεν είμαι από αυτό που θα αποκαλούσε κανείς ποδοσφαιρική οικογένεια. Δεν υπάρχουν άλλα μέλη της οικογενείας μου που τα κατάφεραν να γίνουν ποδοσφαιριστές. Αλλά ο πατέρας μου, Χοσέ Λουίς, ήταν πάντα φίλαθλος του ποδοσφαίρου. Πολύ ποδόσφαιρο έπαιζα και με τον πατέρα μου. Πηγαίναμε στο πάρκο ή σ’ ένα γήπεδο με τσιμέντο κοντά στο σπίτι και χτυπούσαμε πέναλτι. Υπήρχε ένα σχολείο περίπου 100 μέτρα από το σπίτι όπου πηγαίναμε εκεί τα Σαββατοκύριακα. Μου πέταγε σουτ και έβλεπε ότι ήμουν καλός στο να τα αποκρούω. Μου πήρε γάντια και μια μπλούζα τερματοφύλακα και έτσι ξεκίνησα.
Λένε ότι το παιδί που δεν είναι και τόσο καλό στο γήπεδο είναι συνήθως εκείνο που αναλαμβάνει το τέρμα, αλλά δεν ήταν έτσι για μένα. Ποτέ δεν έπαιξα σε άλλη θέση, ακόμη και όταν παίζαμε για πλάκα με τους φίλους μου. Πάντα προτιμούσα το τέρμα. Πάντα το λάτρευα. Και δεν ήμουν και η τελευταία επιλογή. Για την ακρίβεια ήμουν η πρώτη, γιατί όλοι ήξεραν ότι θα πήγαινα τερματοφύλακας. Οι φίλοι μου ήξεραν ότι προτιμούσα το τέρμα και χαίρονταν. Όχι τόσο γιατί ήμουν καλός, αλλά γιατί ήμουν προετοιμασμένος για αυτή τη θέση κάτι που σήμαινε ότι κανένας από εκείνους δε θα χρειαζόταν να παίξει τέρμα. Παίζαμε μίνι ποδόσφαιρο, δηλαδή 5 παίκτες σε κάθε ομάδα αντί για 11. Για ένα τερματοφύλακα είναι τελείως διαφορετικό παιχνίδι: χρησιμοποιείς τα πόδια σου πολύ περισσότερο. Η μπάλα είναι μικρότερη και το παιχνίδι κινείται σε πιο γρήγορους ρυθμούς.
Όταν είσαι παιδί και παίζεις σε τσιμέντο ή χαλίκι ή στο πάρκο, ειδικά αν είσαι τερματοφύλακας, πρέπει να μάθεις να πέφτεις σωστά αλλιώς μπορεί να χτυπήσεις άσχημα. Όταν χαζεύω τα γήπεδα με χορτάρι του Βαλδεμπέμπας, κέντρου προπόνησης της Ρεάλ Μαδρίτης, σκέφτομαι : «Είμαστε τόσο τυχεροί». Είναι όλο γρασίδι, απαλό. Είναι πολυτέλεια να πέφτεις σε τέτοιο γρασίδι! Μικρός έπαιζα με μακριά παντελόνια, επιγονατίδες, επιαγκωνίδες: τα πάντα! Έπρεπε, αλλιώς θα χτυπούσες. Πόσα παντελόνια είχα καταστρέψει τότε! Αλλά νομίζω ότι το να μαθαίνεις να παίζεις ποδόσφαιρο στο δρόμο σε κάνει καλύτερο παίκτη κατά κάποιο τρόπο: Είσαι έτοιμος για απρόβλεπτα γκελαρίσματα. Υπάρχουν περισσότερα πράγματα που πρέπει να σκεφτείς, περισσότερες επιπλοκές. Και το να είσαι έτοιμος για αυτά σε κάνει καλύτερο ποδοσφαιριστή, καλύτερο τερματοφύλακα. Κάποιοι λένε ότι το να μαθαίνεις με σκληρό τρόπο είναι ό,τι καλύτερο. Σίγουρα εμένα αυτό μου ταίριαζε. Αλλά άλλοι λένε ότι είναι καλύτερα να δίνεις στα παιδιά τις πιο σύγχρονες εγκαταστάσεις.
Όταν είσαι παιδί, παίζεις γιατί θες να διασκεδάσεις και να περάσεις χρόνο με τους φίλους σου, όχι γιατί θες να γίνεις επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Αυτό είναι κάτι που ονειρεύεσαι φυσικά : να παίζεις για την ομάδα σου, που στην περίπτωσή μου ήταν η Ρεάλ Μαδρίτης. Αλλά αυτό είναι μόνο ένα όνειρο. Μέχρι τη στιγμή που αρχίζεις να ξεχωρίζεις σε μια ομάδα δε σκέφτεσαι την καριέρα στο ποδόσφαιρο ως μια πιθανή επιλογή. Όταν πήγα στη Ρεάλ Μαδρίτης και είδα ότι προόδευα άρχισα όντως να το σκέφτομαι, αλλά μέχρι να συμβεί αυτό, απλά έπαιζα για πλάκα.
Δεν νομίζω ότι ο πατέρας μου είχε ελπίδες ότι θα γίνω επαγγελματίας. Τουλάχιστον όχι αληθινές ελπίδες. Ήθελε απλώς να περνάω καλά. Η μητέρα μου, Μαρία ντελ Κάρμεν, ήταν κομμώτρια και δεν της άρεσε ιδιαίτερα το ποδόσφαιρο, αλλά χαίρονταν που διασκέδαζα και με στήριζε όσο μπορούσε. Και ήταν εκείνη πάντα που ασχολιόταν με τον εξοπλισμό μου. Όποτε γυρνούσα σπίτι το έφερνα βρώμικο ή σκισμένο. Ή και τα δύο. Καμιά φορά έφτανε στο σημείο να μην αντέχει άλλο! Γυρνούσα σπίτι και της έδινα μια στοίβα. Χαίρομαι όταν τα θυμάμαι, έχω ωραίες αναμνήσεις, αλλά συνειδητοποιώ τι έκαναν για μένα οι γονείς μου. Η μητέρα μου πρέπει να έπλενε τα πράγματά μου κάθε βράδυ.
Δεν έβλεπα τόσο πολύ ποδόσφαιρο όταν ήμουν μικρός όσο τα σημερινά παιδιά. Δεν μεταδίδονταν και τόσα παιχνίδια. Τώρα, μου φαίνεται ότι η τηλεόραση δείχνει ένα παιχνίδι κάθε μέρα. Πήγαινα, όμως, σε κάποια παιχνίδια της Ρεάλ Μαδρίτης και το Μπερναμπέου μου έκανε πάντα τρομερή εντύπωση. Αλλά ήταν αρκετά μακριά: μετρό, λεωφορείο και μετά περπάτημα. Έτσι δε πήγαινα συχνά. Απαιτούσε πολύ κόπο για να φτάσω, αλλά όταν τελικά πήγαινα, έβλεπα από ψηλά από το τρίτο διάζωμα. Όποτε μπορούσα, έβρισκα κάποιο τρόπο να κατέβω πιο κάτω, πιο κοντά στο γήπεδο. Όταν είσαι μικρός θες να δεις τους παίκτες από όσο κοντά γίνεται. Σταρ όπως ο Davor Šuker και ο Iván Zamorano. Ήταν απίστευτα!
Οι πραγματικοί ήρωες της παιδικής μου ηλικίας ήταν πάντα τερματοφύλακες: ο Buyo, ο Cañizares, ο Schmeichel. Οι τερματοφύλακες είναι διαφορετικοί αλλά δε νομίζω ότι είμαστε ιδιαίτεροι ή περιθωριοποιημένοι. Σαν παιδί μου άρεσε ό,τι είχε να κάνει με το ποδόσφαιρο, αν και η προσοχή μου ήταν πάντα στραμμένη στα τέρματα. Είμαστε όλοι παίκτες, απλά παίζουμε σε διαφορετικές θέσεις. Ξέρετε, όταν γίνεσαι επαγγελματίας η συμπεριφορά σου αλλάζει λίγο αλλά είναι ανάγκη να έχεις μια αίσθηση ελπίδας και επιθυμίας. Και πρέπει να σ’ αρέσει να παίζεις ποδόσφαιρο. Αν έχεις αυτά, είσαι καλά. Αν τα χάσεις, καλύτερα να σταματήσεις, καλύτερα να αποσυρθείς. Αν δεν έχεις πια στόχους, καλύτερα να αφήσεις το ποδόσφαιρο.
Μπήκα στη Ρεάλ Μαδρίτης όταν ήμουν εννιά. Δεν ανήκα ποτέ πριν σε μια ομάδα, ούτε καν σε σχολική. Έπαιζα μόνο με τον πατέρα μου και τους φίλους μου. Η μόνη ομάδα που είχα ποτέ ήταν η Ρεάλ Μαδρίτης. Μια μέρα έγιναν κάποια προκριματικά σ’ ένα σχολείο κοντά στο σπίτι μου. Κάποιοι γείτονες μου είπαν, «Είσαι αρκετά καλός τερματοφύλακας, γιατί δε δοκιμάζεις;» Και το ‘κανα. Πήγα με τον πατέρα μου και με είδαν. Την πρώτη φορά ήμουν πολύ μικρός, μόλις οκτώ. Μου είπαν ότι ήμουν λιγάκι μικρός και να ξαναδοκίμαζα την επόμενη χρονιά. Μου είπαν ότι θα με ειδοποιούσαν και με πήραν τηλέφωνο. Μετά από πέντε μήνες περίπου, με κάλεσαν για μια ακόμη δοκιμή. Μου έδωσαν μια ευκαιρία, με επέλεξαν και αυτό ήταν. Έτσι ξεκίνησε για μένα το οργανωμένο ποδόσφαιρο.
Χωρίς τους γονείς μου φαντάζομαι πως δεν θα τα είχα καταφέρει. Μπορεί να βλέπεις ένα παιδί που είναι φοβερός ποδοσφαιριστής, αλλά αυτό που δε βλέπεις είναι οι γονείς που περιμένουν στο αμάξι, να τον πάνε στις προπονήσεις και τους αγώνες, κάνοντας συχνά τεράστιες θυσίες. Όταν ήμουν παιδί οι γονείς μου με πήγαιναν από τη Μόστολες στη Μαδρίτη και πάλι πίσω και εκείνη την εποχή ο δρόμος δεν ήταν ο αυτοκινητόδρομος που είναι τώρα. Και σίγουρα δεν είχαμε το αμάξι που έχουμε τώρα! Έκαναν θυσίες. Ο πατέρας μου είχε ξεκινήσει μαθήματα Νομικής αλλά τα άφησε όταν ξεκίνησε να με πηγαινοφέρνει στη Μαδρίτη για προπόνηση. Δεν είχε χρόνο ούτε να διαβάσει. Πήγαινε στη δουλειά στις επτά το πρωί -ήταν υπάλληλος του Υπουργείου Παιδείας- και γύριζε για φαγητό στις τρεις το μεσημέρι. Στις τέσσερεις παίρναμε το αμάξι και με πήγαινε στην πρωτεύουσα για προπόνηση.
Το να γίνω μέλος της Ρεάλ Μαδρίτης ήταν κάτι παράξενο για μένα, μια τελείως διαφορετική εμπειρία. Πάντα έπαιζα στο δρόμο με τους φίλους μου ή με τον πατέρα μου και μετά σπίτι. Τώρα, ξαφνικά, έπρεπε να μεγαλώσω γρήγορα, αν και ήμουν μόλις εννιά. Γνώρισα καινούρια παιδιά, βρέθηκα με κόσμο που δε γνώριζα. Ένα συγκεκριμένο παράδειγμα: κάναμε ντους όλοι μαζί. Μπορεί να φαίνεται αστείο, αλλά ποτέ πριν δεν είχε χρειαστεί να πλυθώ μαζί με άλλα παιδιά, ποτέ δεν είχε χρειαστεί να γδυθώ «δημοσίως». Αλλά τώρα; Να βγάλω τα ρούχα μου μπροστά σε κόσμο; Ντρεπόμουν. Οι νέες εμπειρίες μπορεί να σε κάνουν να νιώσεις αμηχανία, σε αναγκάζουν να αλλάξεις και να μεγαλώσεις απότομα. Έπρεπε να μάθω πράγματα που δε περίμενα, που δεν είχα καν φανταστεί.
Πιστεύω πως το ποδόσφαιρο πάντα ήταν κάτι σημαντικό στην Ισπανία, αλλά όταν κερδίσαμε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα το 2008, μάλλον έγινε ακόμη πιο σημαντικό για μας ως κοινωνία. Η Ισπανία ως ποδοσφαιρική χώρα πάντα ήταν κάπως επίπεδη, μας έλειπε η ελπίδα και νιώθαμε απογοητευμένοι με μας τους ίδιους. Οι σύλλογοι μας τα πήγαιναν καλά αλλά δεν ίσχυε το ίδιο και για την Εθνική μας ομάδα. Η Furia Roja δε μας ενέπνεε όπως συνήθως εμπνέει μια εθνική τους φιλάθλους της, αλλά νομίζω ότι τώρα πια δεν ισχύει αυτό. Είναι κάτι χειροπιαστό. Στο παρελθόν, να παίζεις για την Ισπανία σ’ έκανε να νιώθεις κάπως νευρικά. Ο κόσμος πτοούταν εύκολα όταν τα πράγματα δεν πήγαιναν πολύ καλά και δεν υπήρχε αυτή η αίσθηση της ελπίδας, αυτό το κοινό αίσθημα χαράς που έχουμε τώρα. |
Extra Κατηγορίες...
Εγγραφή
Νέα Ακαδημιών
|
ONLINE ΡΑΔΙΟΦΩΝΑ
|
| Συνεντεύξεις |
Τελευταία Νέα
|
