Αισιόδοξος εμφανίστηκε ο Τάκης φύσσας για το παρόν και το μέλλον της Εθνικής Ελλάδας, μιλώντας στην επίσημη ιστοσελίδα της UEFA!

Κοιτάζοντας πίσω στις 12 Ιουνίου 2004, ποιες είναι οι αναμνήσεις σας από εκείνο το πρώτο ματς;

«Ήταν από τα καλύτερα γενέθλια της ζωής μου. Η μεγάλη νίκη μας στον εναρκτήριο αγώνα είναι αυτό που θυμάμαι, αλλά σε συνδυασμό με τα γενέθλιά μου, ήταν ακόμα καλύτερη. Το όνειρό μας ήταν να βγούμε στο γήπεδο και να πετύχουμε κάτι που δεν είχαμε κάνει ποτέ τα προηγούμενα χρόνια. Είμαι σίγουρος, καταλαβαίνετε ότι μια νίκη σε Euro - που δεν είχαμε πετύχει ποτέ πριν - και μια συμμετοχή σε τέτοια διοργάνωση για πρώτη φορά από το 1980, μετά από μια 24 χρόνια απουσίας, είναι κάτι που μου έδωσε μεγάλη χαρά και αυτοπεποίθηση για τους ερχόμενους αγώνες».

Ποιο ήταν το μυστικό της επιτυχίας εκείνης της ελληνικής ομάδας;

«Όσο περνάει ο καιρός, οι άνθρωποι καταλαβαίνουν ότι δεν υπήρχαν πολλά μυστικά. Όλοι καταφέραμε να προσφέρουμε τον καλύτερό μας εαυτό για ένα μήνα. Κανείς δεν ήθελε να ξεχωρίσει από τους συμπαίκτες του, είχαμε ομαδικό πνεύμα και κάναμε τα πάντα για το καλό της ομάδας.

Όταν υπάρχει αυτοθυσία σε συνδυασμό με το πάθος, όταν παίζεις για τη χώρα σου και ο καθένας καταφέρνει να πιάσει εξαιρετική απόδοση, όταν αισθάνεσαι σαν να πετάς και παίρνεις μια νίκη όπως αυτή στον εναρκτήριο αγώνα, δεν είναι μόνο τύχη».

Ήσουν παίκτης της Μπενφίκα εκείνο το χρόνο. Πως ήταν να βγαίνεις στον αγωνιστικό χώρο για τον τελικό;

«Μερικές φορές, όπως μεγαλώνω, αναρωτιέμαι πώς γίνεται να θυμάμαι τα πάντα, αλλά ποτέ δεν θα ξεθωριάσουν. Όταν πήγα στην Μπενφίκα εκείνο τον Ιανουάριο, δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι έξι μήνες αργότερα θα έβγαινα στον αγωνιστικό χώρο για να παίξω στον τελικό.

Θυμάμαι ότι είχα πει στους συμπαίκτες μου πως δεν θα καταφέρουμε να παίξουμε στο Ντα Λουζ, γιατί - βάσει προγράμματος - θα παίζαμε εκεί μόνο αν φτάναμε στον τελικό. Είμαι σίγουρος ότι θα καταλάβετε όταν λέω ότι κανένας από εμάς δεν πίστευε ότι κάτι τέτοιο ήταν ρεαλιστικό».

Ο Γιώργος Καραγκούνης είναι ένας από τους τρεις... επιζώντες του 2004. Τι φέρνει ο αρχηγός στην ομάδα;

«Η αλήθεια είναι ότι Γιώργος δίνει το παράδειγμα. Όλη του η καριέρα έχει στιγματιστεί από το ρόλο του ως αρχηγός της εθνικής ομάδας. Έχει παίξει πάνω από 100 αγώνες στις υπόλοιπες εθνικές και έχει συμπληρώσει πλέον 117 στην ανδρών. Αυτό από μόνο του λέει πολλά γι 'αυτόν και ο καθένας μπορεί να δει πόσο σημαντικός ποδοσφαιριστής είναι.

Αυτό που τον κάνει να ξεχωρίζει και να με εντυπωσιάζει είναι το πάθος που βγάζει σε κάθε προπόνηση. Το πάθος του, η ενέργεια και η θέληση να κερδίσει κάθε ματς. Ποτέ δεν νιώθει ότι τα χρόνια έχουν περάσει και έχει δώσει όλα όσα θα μπορούσε ενδεχομένως να δώσει στην ομάδα. Ποτέ δεν αισθάνεται όχι έχει τελειώσει. Αυτό είναι απίστευτο, ειλικρινά πιστεύω ότι θα μπορούσε να παίξει για άλλα 200 χρόνια!».

Στο άλλο... ηλικιακό άκρο βρίσκεται ο Κυριάκος Παπαδόπουλος. Πόσο εντυπωσιασμένος είσαι από αυτόν;

«Ο Κυριάκος Παπαδόπουλος είναι πραγματικά ένας πολύ ταλαντούχος παίκτης. Έχει τεράστια αυτοπεποίθηση. Εργάζεται πολύ σκληρά και πολύ λίγοι παίκτες είναι τόσο ταλαντούχοι όσο αυτός. Είναι μια πολύτιμη προσθήκη για την ομάδα και παίζει σε πολύ καλή ομάδα, όπως είναι η Σάλκε σε ένα μεγάλο πρωτάθλημα, όπως η Μπουντεσλίγκα. Είμαι σίγουρος ότι στα επόμενα χρόνια, αυτός ο νέος θα γράψει ιστορία στην ομάδα των ανδρών. Πιστεύω ότι αυτός και οι υπόλοιποι νεαροί παίκτες θα είναι η ραχοκοκαλιά της Εθνικής για τα επόμενα χρόνια».

Πως έχει αλλάξει η Ελλάδα από όταν ο Φερνάντο Σάντος αντικατέστησε τον Οτο Ρεχάγκελ στην άκρη του πάγκου;

«Κάθε προπονητής είναι διαφορετικός. Κάθε προπονητής έχει τη δική του τακτική και τα πιστεύω του για το σύστημα της ομάδας. Πιστεύω ήταν απόλυτα επιτυχημένος τα τελευταία δύο χρόνια. Ήρθε σε μας κατά τη διάρκεια μιας μεταβατικής περιόδου, μετά από δέκα χρόνια με τον κ. Ρεχάγκελ. Δεν ήταν εύκολο ούτε γι 'αυτόν, ούτε για εμάς. Ο δρόμος που έχει πάρει δεν είναι τίποτα άλλο από επιτυχημένος.

Μας οδήγησε στην πρώτη θέση των προκριματικών, εντάσσοντας στην ομάδα νέους παίκτες και βάζοντας το στίγμα του σε τακτικό επίπεδο. Εάν το ελληνικό ποδόσφαιρο γενικότερα δεν έχει αλλάξει προς το καλύτερο, η εθνική μας ομάδα το έχει κάνει σίγουρα. Τα ισχυρά θεμέλια μπήκαν μετά την επιτυχία μας το 2004 και τώρα έχουμε μια ομάδα για την οποία ζει και αναπνέει κάθε Έλληνας».

Τέλος, μπορείτε να μας πείτε για το έργο που επιτελείται όσον αφορά στην ανάπτυξη νέων ταλέντων, όπως ο Στέφανος Καπίνο, ο οποίος έχει αγωνιστεί σε όλα τα επίπεδα της εθνικής Ελλάδας;

«Έπαιξα στο εξωτερικό τέσσερα χρόνια - δύο με την Μπενφίκα και δύο με τη Χαρτς στη Σκωτία. Ήταν μια θαυμάσια εμπειρία. Κατάφερα να δω από κοντά τον τρόπο που δουλεύουν οι ακαδημίες τους, τον τρόπο που βοηθούν τις δεύτερες ομάδες τους όσο το δυνατόν περισσότερο. Όπως είπα στον πρόεδρο της ομοσπονδίας μας, κ. Σοφοκλή Πιλάβιο, ο πρώτος στόχος μου ήταν να έχουμε δίπλα μας ανθρώπους που έχουν συνεισφέρει στο ελληνικό ποδόσφαιρο, ανθρώπους με ηθικές αξίες που πιστεύουν στην αξιοπρέπεια. Άνθρωποι που μπορούν να αποτελέσουν πρότυπα για τα παιδιά σε όλες τις πτυχές της ζωής τους.

Οι ομάδες των U19 και U17 έχουν φθάσει τρεις φορές στα τελικά διοργανώσεων. Έτσι, ακόμα και σε αυτά τα επίπεδα, προσπαθούμε να συμμετέχουν σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις. Έχουμε τώρα μια βάση παικτών όλων των ηλικιών, σε όλα τα επίπεδα.

Φυσικά, αυτά τα πράγματα υπήρχαν πριν στο εξωτερικό, δεν είναι νέα. Κάναμε αυτές τις αλλαγές στις εθνικές μας ομάδες, ώστε να μπορέσουμε να λειτουργήσουμε σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά πρότυπα και να αναδείξουμε το ταλέντο που έχουμε ως Έλληνες. Πάντα το είχαμε, αλλά κάπου χανόμασταν στο δρόμο...».