Πεισματάρης, στενόμυαλος, με δικτατορικές τάσεις. Όταν ο Στορκ, προπονητής της Ουγγαρίας, καθόταν στον πάγκο της ομάδας Νέων του Ολυμπιακού δεν έλεγε ούτε "καλημέρα" με τον Μίτσελ.

Μέσα από κάθε μεγάλη –αθλητική- διοργάνωση ξεπηδούν μικρές –ανθρώπινες- ιστορίες. Μία από αυτές έχει τις βάσεις της στο αθλητικό κέντρο του Ρέντη. Εκεί δούλευε μέχρι πριν από δύο χρόνια ο άνθρωπος που –εδώ και μερικές ώρες- έχει σηκώσει την Ουγγαρία στο πόδι κι έχει αναγκάσει όλο τον κόσμο να ασχολείται μαζί του και με την ομάδα του Μπερντ Στορκ.

Ο πεισματάρης Γερμανός που έχει χαράξει τον δικό του μοναχικό δρόμο στο ποδόσφαιρο, έναν φίλο στον οποίο έκανε φίλους κι εχθρούς. Μεταξύ μας, ο 53χρονος προπονητής δεν είχε ποτέ διάθεση να κάνει φίλους από τότε που ασχολήθηκε με τη στρογγυλή θεά.

Το μόνο που ήθελε ήταν να του παρέχουν τη δυνατότητα να δουλεύει με τον δικό του τρόπο. Εκεί δεν δεχόταν μύγα στο σπαθί του. Εγωιστής, σταθερός στα "θέλω", λάτρης της πειθαρχίας, δεν του άρεσαν ποτέ οι εκπλήξεις και οι νέες ιδέες. Δογματικός και αυστηρός, απρόσιτος, αλλά αποτελεσματικός κατάφερε να αφήσει το στίγμα της δουλειάς του σε αυτό το διάστημα των δύο χρόνων.

ΠΕΤΥΧΕ ΣΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ

Η ομάδα Νέων του Ολυμπιακού έκανε βήματα προόδου στο διάστημα της συνεργασίας με τον νυν τεχνικό της Ουγγαρίας κι όταν τελικά αποχώρησε η ΠΑΕ του απένειμε τα εύσημα: "Ο κ. Στορκ στο διάστημα της παραμονής του στο τιμόνι της Ακαδημίας της ομάδας μας πέτυχε σπουδαία πράγματα και έθεσε τις βάσεις για ακόμα μεγαλύτερες επιτυχίες στο μέλλον προσφέροντας τεχνογνωσία σε διάφορα επίπεδα. Ο σύλλογος τον ευχαριστεί για την προσφορά του και του εύχεται καλή επιτυχία στις μελλοντικές του επιλογές", ανέφερε η αποχαιρετιστήρια ανακοίνωση. Ήταν 25 Ιουνίου του 2014. Τέτοιες μέρες...

ΣΤΕΝΟΜΥΑΛΟΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟΧΝΟΤΟΣ

Μια πόρτα έκλεισε μια άλλη άνοιξε για τον ψαρομάλλη τεχνικό. Για να ακριβολογούμε την άνοιξε μόνος του, όπως έκλεισε μόνος του και την προηγούμενη. Από του Ρέντη και τον Ολυμπιακό ο Στορκ έφυγε ουσιαστικά επειδή ήταν στενόμυαλος, μονόχνοτος και ενίοτε με τάσεις "δικτατορίσκου". Ενδεχομένως αυτοί οι λόγοι να τον έκαναν επιτυχημένο στο διάστημα που συνεργάζεται με την Ουγγαρία. Αρχικά με τις Ελπίδες και στη συνέχεια με την Εθνική Ανδρών.

Ήθελε και θέλει στρατιώτες στο γήπεδο ο Στορκ. Όλοι για έναν, ένας για όλους και πάνω απ’ όλα η ομάδα. Θέλει παίκτες που να πέφτουν στη φωτιά που να βάζουν το "εγώ" τους κάτω από το "εμείς". Στον ίδιο, ωστόσο, δεν άρεσε να παίζει και πολύ ομαδικά. Προτιμούσε οι άλλοι να πηγαίνουν με τα νερά του, ακόμη κι αν αυτό ήταν κόντρα στην ιεραρχία

Δεν έλεγε "καλημέρα" με τον Μίτσελ

Στα δύο χρόνια που συνεργάστηκε με την Ακαδημία του Ολυμπιακού έφτασε στο σημείο να αγνοεί επιδεικτικά τον προπονητή της πρώτης ομάδας. Κι αυτός ήταν ο Μίτσελ. Ο επί σειρά ετών αρχηγός της Ρεάλ Μαδρίτης τίτλος που αν μη τι άλλο εμπνέει σεβασμό, έστω κι αν ως προπονητής δεν ήταν (και δεν είναι) κάτι ιδιαίτερο...

Το σύγχρονο ποδόσφαιρο επιτάσσει τα τμήματα των Ακαδημιών να ακολουθούν τα χνάρια της πρώτης ομάδας. Τουλάχιστον στη βασική δομή της δουλειάς. Δεν γίνεται, δηλαδή, σε κανένα σοβαρό σύλλογο του πλανήτη η πρώτη ομάδα να δουλεύει σε διάταξη 4-2-3-1 και η ομάδα Νέων να μην ακολουθεί το ίδιο πλάνο. Αυτό δεν γίνεται για λόγους... σεβασμού, αλλά για να μπορεί ο νεαρός άσος που θα προαχθεί στους "μεγάλους" να ξέρει τουλάχιστον τα βασικά για να μπορέσει να ανταποκριθεί.

Ο Μπερντ Στορκ, λοιπόν, είχε χαράξει τον δικό του δρόμο στου Ρέντη. Έχοντας προϋπηρεσία στο μακρινό Καζακστάν (κι εκεί σε τμήματα υποδομής είχε εργαστεί), ενώ είχε περάσει και ως βοηθός προπονητή από Χέρτα, Βόλφσμπουργκ και Παρτιζάν Βελιγραδίου, ο Γερμανός ήθελε να επιβάλλει το δικό του νόμο και στον Ολυμπιακό. Σε κάποιους τομείς τα κατάφερε, σε κάποιους άλλους όχι.

Το να μην αποδέχεται τον τρόπο δουλειάς του προπονητή της πρώτης ομάδας είναι σεβαστό. Το να δουλεύει κάτι άλλο, όχι και τόσο. Όπως, επίσης, και το να μην του λέει ούτε "καλημέρα"! Το είδαν κι αυτό οι άνθρωποι της ομάδας και δεν γινόταν να περάσει ασχολίαστο. Ο μόνος που δεν το σχολίασε ήταν ο ίδιος ο Μίτσελ, ο οποίος δεν θέλησε να ασχοληθεί ή τουλάχιστον έτσι έδειξε.

Από πλευράς διοίκησης, ωστόσο, η συμπεριφορά του Στορκ από ένα σημείο και μετά δεν άρεσε. Όπως και η επιμονή του να αποφασίζει για όλους και για όλα, χωρίς... φρένο και με καθαρά υποκειμενικά κριτήρια. Η καλή του δουλειά δεν αμφισβητήθηκε. Οι τρόποι και η συμπεριφορά του, όμως, έφτασαν κάποια στιγμή τον κόμπο στο χτένι, γι’ αυτό και τελικά αποχώρησε...

Στιγμές δόξας στην Ουγγαρία

Πλέον ο Μπερντ Στορκ ζει στιγμές δόξας στον πάγκο της Εθνικής Ουγγαρίας. Κατάφερε να δώσει ταυτότητα σε μια ομάδα χωρίς μεγάλα "αστέρια", να βάλει ένδεκα παίκτες στο δικό του καλούπι και να αναδείξει το ομαδικό πνεύμα. Πάντα ήταν καλός κι επιτυχημένος σε αυτό το σκέλος. Το πρόβλημα ξεκινά εκεί που το "εγώ" του ξεπερνά τα όρια. Θα έχει ενδιαφέρον, λοιπόν, να διαπιστώσουμε αν θα μπορέσει να βρει τη "λεπτή ισορροπία" ώστε η καλή του δουλειά να μην φτάσει πρόωρα στο τέλος της όπως έγινε στο παρελθόν...

Πηγή:contra.gr